Mac Miller-Go: OD Am

„Jestem białym raperem, zawsze dzwonią do mnie zacienionym”. To z „marki”, tylko jeden z silniejszych odcięć głównego debiutu Mac Millera. O ile nie wierzę, że to prawda. Mac Miller zaczął jako raper z uroczystością, tworząc niewymaginowe melodie z przepływem, który wydaje się być szybki i wyluzowany. Nie ma nic takiego, jak Eminem, który pękł na scenie z ultra-coletowymi, ultra-osobistymi rantami na temat Kim, a także pluting dis, które zmiażdżyły wszelkiego rodzaju, które odważyły się do niego. Mac nie był Marshalla Mathersa. Nawet nie blisko.

Ale na swoim najnowszym albumie staje się znacznie lepszy. Praca z głównymi budżetami produkcyjnymi z pewnością go wyczyściła, jednak wydaje się, że treść również wzrosła ponad powierzchowne flaczki, które wcześniej przyniósł. Oprócz tłumu, który biegnie z asystą, w tym Ab-Soul, a także główną piosenkarką Bit Dragon.

Krótko mówiąc: to świetna płyta. O wiele lepiej niż mieliśmy jak najlepiej oczekiwać, a nawet świetnie wystarczające, aby sprawić, że chcę więcej.